॥ શ્રી સ્વામિનારાયણો વિજયતે ॥

ભગવાન સ્વામિનારાયણનાં

॥ વચનામૃત ॥

પંચાળા-૭: નટની માયાનું

નિરૂપણ

સંવત ૧૯૧૯, હુતાશનીનો સમૈયો કરવા વડતાલથી સાધુ વિષ્ણુપ્રસાદદાસજી તથા હરિસ્વરૂપદાસજી, હરિપ્રસાદદાસજી વગેરે જૂનાગઢ આવ્યા હતા. ગુણાતીતાનંદ સ્વામીએ આ સમૈયામાં વર્તમાનકાળે મહારાજનો શો અભિપ્રાય છે અને સિદ્ધાંત છે તે સમજાવતાં કહ્યું, “મોરે તો મહારાજનો અનેક પ્રકારનો રાજીપો હતો અને પ્રથમના પ્રકરણમાં ગોળા ખાવા, ટાટ પહેરવાં, કૂતરું બોલતું ન સંભળાય એટલે છેટે રહેવું, ભણવું, મંદિરો કરવાં ઇત્યાદિક અનેક પ્રકારનો રાજીપો હતો અને વર્તમાનકાળે શેમાં રાજીપો છે? તો નટની માયાના વચનામૃતમાં ભગવાનનું સ્વરૂપ નિર્દોષ કહ્યું છે તેવી રીતે મહારાજનું સ્વરૂપ સમજવું ને તેવી રીતે સંતનું સ્વરૂપ પણ સમજવું ને ભગવાનની આજ્ઞા પાળવી ને રૂડા સાધુનો સંગ રાખવો, તો તેની ઉપર મહારાજ રાજી, રાજી ને રાજી જ છે.”

[બ્રહ્મસ્વરૂપ પ્રાગજી ભક્ત: ૭૫]

Samvat 1919. Sadhu Vishnuprasāddāsji, Hariswarupdāsji, and Hariprasāddāsji came to Junāgadh for Hutāshani festival. Gunātitānand Swāmi explained what Mahārāj’s internal wish and principle is today by saying, “In the past, Mahārāj was pleased by various means: eat food squeezed into balls, wear rough garments, remain distant from a village such that a dog’s bark is not heard, study, build mandirs, etc. But what about today? Mahārāj has explained this in the Vachanāmrut regarding the māyā of a magician - to understand Mahārāj’s form is free of any flaws; in the same way, the form of the Sant is also free of any flaws; and obeying the commands of God and keeping the company of a good Sadhu. Mahārāj is pleased, pleased, pleased with one who does that.

[Brahmaswarup Shri Prāgji Bhakta: 75]